LA XERCA PER PAHOA
Introdui · Capitol 1 · Capitol 2 · Capitol 3 · Capitol 4 · Capitol 5 · Capitol 6 · Capitol 7

Capitol 4

Acel bosce ia es diferente de la Bosce Oscur. Asi la lus ia pasa entre la folias e la ramos de la arbores. An tal, la solo ia es covreda par folias cadeda e, en alga partes de la bosce, Joan ia trova pantanes. Pos atenta vias variosa, el no ia pote avansa car el ia trova sempre un pantan.

Desperante, el ia deside para e dormi, car la note ia ariva ja.


Un sona ia velia Joan, ma a esta ves lo no ia es un tito (o cisa lo ia es sempre la mesma?).

El ia regarda la arbores, ma el ia pote vide no cosa. El ia nota alga cosa cual ia move de un ramo a otra, ma el no ia distingui cual lo es. Acel vivente ia para ante el. Los ia es un… cual cosa lo ia es?

“Alo, stranjer.” – el (o lo) ia dise.

“Esce tu parla mea lingua?” – Joan ia dise.

“La lingua de la umanas? Si, nos ia aprende lo a multe tempo ante aora, cuando acel grupo de umanas ia traversa la bosce.”

“Acel grupo de umanas?” – Joan ia demanda.

“Si. Lo ia aveni a multe tempo ante nun. Ma los ia es traversante en la dirije oposada a lo en cual tu pare vade.”

“Me ia dormi e me veni de velia. Como tu sabe cual es mea dirije?”

“Car me ia vide como tu ia entra asi, xasada par acel omes, donce me suposa ce tua dirije es acel.” – la vivente ia dise, indicante con sua mano a destra.

“Cual grupo de umanas ia traversa esta bosce?” – Joan ia demanda.

“Me no sabe ci los ia es. Ma los ia pare fatigada. Alga de los ia trova asi un leto per reposa. Otras ia deside segue sua via.”

“Donce, algas ia resta en la Bosce Sinvia?”

“Bosce Sinvia?” – la vivente ia pare stonada.

“Tal es la nom con cual esta bosce es conoseda.” – Joan ia esplica.

“Interesante.” – la vivente ia dise. “Cada de nos ave un via diferente, e cada person ci traversa la bosce trova sempre sua via. Me no sabe perce lo ave acel nom.”

“Me crede ce lo es car lo es nonposible ce on trova un via per sorti. Me ia atenta fa lo e me ia trova pantanes…”

“A si, la pantanes. Los es multe difisil per traversa. Ma un via esiste… Segue me, stranjer. Me va mostra a tu la via per traversa la Bosce… Sinvia…”

An si la parola ultima ia es diseda con un tono diferente, Joan no ia atende, e ia segue acel vivente. Lo ia gida el asta un loca do un tronco ia es usada como ponte per traversa la pantanes. Pos traversa lo, la esente ia dise: “Stranjer, tu debe ave famia. Pardona mea noncortesia. Nos come frutas en esta bosce. Permete ce me ofre alga a tu.”

“Grasias.” – Joan ia responde.

Los ia ariva a un table e Joan ia pote vide acel vivente con plu claria. Lo ia es un simia grande, como un gorila, ma plu atletal. Lo ia pare umana a alga grado.

“Per tu.” – acel vivente ia dise, en dona a Joan un vitro con jus.

“Grasias… Pardona, cual es tua nom?” – Joan ia demanda.

“Me es Zanja. Me abita en esta bosce con mea familia.”

“Con tua familia?” – Joan ia demanda en bevi la jus.

“Si, mea familia abita asi. Nos es la sola viventes de esta bosce e nos aida cada stranjer ci vole trova sua… via.”

“Sua via?” – Joan ia demanda, alga stonada par la forma en cual Zanja ia parla.

“Si, sua… via – car totas xerca un via, an si los no conose cual lo es. Tu xerca tua via, ma tu no sabe ce acel via es noncoreta.”

“Noncore—?” Joan no ia pote fini la parola, car el ia desmaia.


Cuando Joan ia abri sua oios, el ia es liada a un arbor con un corda multe magra ma multe forte. An si el ia atenta deslia se, el no ia pote fa lo.

“Alo? Cual ia aveni?”

“A, nosa visitor ia velia.” – Zanja ia dise.

“Perce me es liada?” – Joan ia demanda.

“A! Esce tu recorda lo cual me ia dise a ante? ‘Tu xerca tua via, ma tu no sabe ce acel via es noncoreta’?”

“Si, ma a cual tu refere?”

“Esce tu recorda ce me ia dise ce alga de la umanas ci ia traversa la bosce ia deside resta per reposa, en cuando otras ia segue sua via?”

“Si. Regarda la pantanes.” – Zanja ia dise, indicante los.

Joan ia regarda la pantanes, e ia nota no cosa spesial.

“Regarda bon, stranjer.”

Pos regarda atendente, el ia comensa distingui… corpos mor de umanas!

“Corpos de umanas?”

“Los ia trova sua reposa en esta bosce. Acel ia es sua via.”

“Esce vos ia mata los?”

“No, nos no ia mata los. Nos ia gida los a sua destina.”

“Sua destina ia es mori en la pantanes?”

“Si, e lo va es ance la tua.”

Zanja ia prende un daga e ia ataca Joan, ci no ia pote move.

En la momento cuando la daga ia vade a lasera el, un tito ia apare e ia cloi par sua garas la braso de Zanja, ci ia libri la daga.

“La tito! La tito!” – la otra viventes ia cria.

Totas ia deveni fol e ia comensa asende la arbores e fuji.

“A fini, tu reveni per visita nos.” – Zanja ia dise, regardante la tito. “Ma, a esta ves, tu va reseta un donada.”

Zanja ia vade a un arbor, do el ia prende un spada. En cuando el ia fa esta, la tito ia rompe la corda cual ia lia Joan, e el ia prende la daga de sur la tera. Cuando Zanja ia reveni, ambos ia luta, e la tito ia resta sur un ramo. La otra viventes ia comensa lansa petras contra Joan e la tito, e Joan ia deside core a en la bosce.

Pos alga tempo, el ia para. El no ia oia acel viventes e lo ia pare ce, a fini, el es salvada.

“De do la tito ia apare?” – Joan ia pensa. “Acel umanas ia es un parte de la grupo ci ia traversa la Bosce Sinvia.” El ia senta sur la tera e ia vide la daga. Lo ia ave sur sua manico un imaje de un tito. “Cisa lo parteni a algun de la rena Jincuo.”

Subita, alga cosa ia move en la arboretas. Joan ia asconde pos un arbor e ia regarda per vide ci el es… Lo es sua cavalo! “Me no pote crede lo! Tu es asi!”

Pos abrasa el, Joan ia asende a el per recomensa sua viaja, ma… el no ia sabe la via.

U-u u-u

Un tito ia es sur un ramo. Manxada par sangue, la tito cual ia salva el ia prosimi a el, ma, pos atenta vola, el ia cade a tera. Joan ia prende el. La avia ia ave un dardo tra un ala. Joan ia estrae lo e ia prende alga acua de sua botela de acua per puri la feri.

En cuando la cavalo ia traversa un zona con arboretas, la tito ia lansa se a un de los e ia comensa come sua frutas. Pos alga minutos, sua feri ia desapare.

“Majia.” – Joan ia pensa. “Acel frutas es majiosa e pote remedia… Frutas majiosa cual pote remedia? Me ia oia esta a ante…”

Cuando la mori es prosima
Cuando tua vive fuji tra la feris,
lo cual tu debe fa prima
es come berberis.
La tito ia envia esta consela
cuando nos ia es en la Bosce Sinvia.

“Me no ia reconose los, cisa car on ave no berberises en la rena Lincuo.”

La tito ia comensa vola, e Joan ia segue el asta vide un lus briliante. El ia sorti de la Bosce Sinvia e ia ariva a un plaia plenida con arena e la restas de lo cual ia pare barcones antica.

“Nos ia ariva a la Mar Triste.” – Joan ia dise. E el ia comensa ensende un foco car la note ia ariva.

Esta paje es presentada con la lisensa CC Attribution-Share Alike 4.0 International.
Lo ia es automatada jenerada de la paje corespondente en la Vici de Elefen a 4 april 2024 (17:36 UTC).